Autorzy naszych lektur - Cyprian Kamil Norwid

Dnia 23.05.2020 roku mija 137. rocznica śmierci Cypriana Kamila Norwida poety, dramatopisarza, eseisty, rysownika i malarza, niedocenionego geniusza, który wyprzedził swoją epokę. Norwid, syn Jana i Ludwiki ze Zdzieborskich, urodził się 24 września 1821 roku w majątku matki w miejscowości Laskowo- Głuchy.

Wcześnie osierocony przez matkę, wychowywał się u babki Hilarii Sobieskiej. Ojciec poety umarł w więzieniu, osadzony tam przez długi. W 1842 roku Norwid wyjechał za granicę w celu „ wydoskonalenia się w sztuce rzeźbiarskiej”. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych we Florencji. W 1845 roku przeniósł się do Rzymu, gdzie poznał słynną z urody arystokratkę Marię Kalergis z którą podróżował po Europie. Musiał postarać się o nowy paszport ponieważ stary podarował uciekinierowi z Polski. Za to oszustwo został osadzony przez pruską policję w więzieniu śledczym w Berlinie. Nabawił się tam ostrej choroby uszu, która ostatecznie doprowadziła do głuchoty.

Po odbyciu kary powrócił do Włoch, gdzie zaprzyjaźnił się z Zygmuntem Krasińskim. W roku 1849 Norwid przeniósł się do Paryża i dołączył do Wielkiej Emigracji m. in. Mickiewicza, Słowackiego, Chopina. W Paryżu próbował zarabiać rysując i rzeźbiąc, wiele też pisał, ale jego utwory przyjęto nieprzychylnie. Trudna sytuacja materialna i zawód miłosny skłoniła poetę do wyjazdu do Stanów Zjednoczonych. Tam próbował zająć się m. in. sztuką użytkową, ale tęsknił za przyjaciółmi i Europą. Wrócił do Paryża, w którym pozostał do śmierci.

Pisał dużo, ale prawie nic nie udało mu się opublikować. Tuż przed wybuchem powstania styczniowego, ukazał się jego jedyny tomik poezji którego cenzura nie pozwoliła publikować w zaborze rosyjskim. Wiele lat żył w nędzy i zapomnieniu niszczony przez choroby. Żeby przeżyć zmuszony był do korzystania z zasiłków od swojego przyjaciela Krasińskiego oraz Augusta Cieszkowskiego.

Ciągłe kłopoty finansowe i postępująca głuchota spowodowały, ze w 1877 roku został pensjonariuszem Domu św. Kazimierza dla sierot i ubogich weteranów. Po jego śmierci siostry prowadzące przytułek spaliły część pozostawionych przez poetę papierów. Pochowano go w zbiorowym grobie na cmentarzu w Ivry, pięć lat później na cmentarzu w Montmorency, piętnaście lat później do zbiorowego grobu domowników Hotelu Lambert. Sława przyszła później… Odnalezione dzieła, zwłaszcza cykl stu wierszy „ Vade-mecum”, postawiły Norwida obok największych: Mickiewicza i Słowackiego.

Kalendarium życia i twórczości

24 września 1821r.- w Laskowo- Głuchach urodził się Cyprian Kamil Norwid

1825 – śmierć matki

1830 – przeprowadzka do Warszawy

1837 – porzucenie nauki w gimnazjum i przenosiny do prywatnej szkoły malarstwa

1842- 1852 – podróż po Europie

1852 – wyjazd z Paryża do Londynu, stamtąd do Ameryki

1854 - powrót do Europy

1862 – wydanie jedynego tomiku poetyckiego

1866 – koniec prac nad „ Vade-mecum”

1871 – poemat „ A Dorio ab Phrygium”

1872 – „ Komedia wysoka”, „ Pierścień wielkiej damy”